Via verbinding!

Leven in verbinding! Verbinding met mezelf en met anderen, wat een mooi idee is dat. Een mooi ideaal, maar dat blijkt zoals bij veel dingen makkelijker gezegd dan gedaan.
Wat betekent in verbinding zijn met mezelf eigenlijk? En hoe kan ik me van daar uit verbinden met een ander, op zo’n manier dat we ons allen gehoord en gezien voelen?
Daar gaat deze blog over, ik neem je mee in mijn gedachten – en vermoedelijk ook worstelingen – om me met mezelf en anderen te verbinden op een respectvolle en eerlijke manier.

Verbinding en geweldloze communicatie?

Jaren geleden kwam ik de methode “Geweldloze communicatie” tegen. Ik werd toen afgeschrikt door de naam. “Hoezo heet dit geweldloos – staan we in gewone communicatie dan altijd lijnrecht tegenover elkaar, klaar op de wapens op te pakken?  Wat een onzin!” De naamgeving weerhield me er op dat moment van om verder te kijken. Last van vooroordelen en weerstand misschien?

In 2019 kwam ik de term “Geweldloze communicatie” weer tegen. En verdiepte ik me er iets meer in. Ik kocht en las het boek van grondlegger Marshall Rosenberg.  En volgde een basiscursus geweldloze communicatie. Ik leerde dat geweldloze communicatie ook wel verbindende communicatie wordt genoemd.

Volgens het model van geweldloze communicatie kun je je verbinden door:  

Jezelf eerlijk te uiten en zonder te beschuldigen of kritiek te leveren.

Empatisch te luisteren naar een ander, zonder kritiek of schuld te horen.

Ken je behoefte

Behoeften bleken een belangrijke plek in te nemen binnen Geweldloze, of verbindende communicatie.  Het gaat uit van het principe dat alles wat je doet een manier is om een bepaalde behoefte te vervullen. En dat deze behoeften universeel zijn, in die zin dat iedereen deze behoefte in min of meerdere mate zelf ervaart. En dus kan herkennen. Die herkenning kan leiden tot verbinding “Hee, ik heb die behoefte op dit moment niet, maar herken dit, omdat ik het op een ander moment nodig heb”.  Ook dat was voor mij een eye-opener. Dit inzicht maakt het voor mij op een of andere wijze gemakkelijker om mijn eigen behoefte te benoemen voor mezelf en er naar anderen toe voor uit te komen.

De basiscursus smaakte naar meer, dus er volgde een jaartraining, met elke twee maanden een bijeenkomst en veel wekelijkse oefeningen.

En nu?

Het eerlijk uiten gaat me beter af, doordat ik me bewuster ben van wat ik nodig heb. Ook lukt het me beter om te luisteren wat iemand te zeggen heeft zonder er schuld of kritiek aan te verbinden, maar het gezegde te horen als wat er leeft.  Maar ik kan nog veel leren, bijvoorbeeld om me eerlijk te uiten, weten waar ik nou écht behoefte aan heb. En ook empathisch luisteren gaat me niet altijd zo gemakkelijk af als ik zou willen. Ik houd van helderheid en zekerheid en als ik daar te veel aan vast houd heeft dat als keerzijde dat ik dingen soms opvat als zijnde een vaste waarde. Wat weer kan uitmonden in een oordeel. Terwijl ik ook merk dat het fijn is om dingen niet te weten, want dat geeft ruimte. Inmiddels zit de jaartraining er op. Ik heb een paar oefenmaatjes met wie ik blijf oefenen. En ik hoop ik dat het schrijven van deze blog me helpt bij het steeds weer maken van verbinding, zowel met mezelf als met anderen.

Wat is jouw associatie bij leven in verbinding?