Verwachtingen en samenwerking

Ik was in gesprek met F. over het doen van een huishoudelijke klus. Op een gegeven moment sprak ik de woorden “Ja, dan weet ik wel hoe het gaat.” Waarop F. reageerde met “Nee, je denkt dat je weet hoe het gaat. Dat is iets heel anders.”

Weten of verwachten?

Op een of andere manier bleef die zin nogal hangen. Want ik weet inderdaad niet hoe het doen van die huishoudelijke klus daadwerkelijk zal gaan. Ik heb er wel verwachtingen van. Maar die hoeven niet uit te komen. Nu weet ik natuurlijk heus wel dat je niet kan weten hoe de dingen lopen. En ook ben ik me ervan bewust dat niemand de wijsheid in pacht heeft. Ik heb geen glazen bol en weet dat een routekaart niet hetzelfde is als de daadwerkelijke route en zo. Toch denk ik soms vooraf te weten hoe de dingen gaan. Dat is dan gebaseerd op eerdere ervaringen, beetje nadenken en intuïtie. In het gesprek over het huishouden werd ik me er van bewust dat er ook een mindere kant zit aan het denken te weten hoe de dingen gaan. Zeker als het betrekking heeft op gedragingen van anderen, en helemaal als ik mijn eigen gedrag daarop ga aanpassen of als ik hen op voorhand confronteer met die de verwachting.

Behoeften en strategie

Ook vroeg ik me af welke behoeften zich verschuilen achter mijn uitspraak “Ja, dan weet ik wel hoe het gaat.” De eerste dingen die naar boven kwamen zijn zekerheid, tijdigheid en samenwerking.
Ik wilde heel graag dat die klus op korte termijn gedaan zou worden. En het liefst dat we die samen zouden doen. Blijkbaar maakte ik me er zorgen over dat dit niet volgens deze drie behoeften zou verlopen. Dat ik de klus ofwel alleen zou moeten doen, of dat het niet binnenkort zou gebeuren. Ik had blijkbaar niet het vertrouwen dat een andere manier ook prima zou zijn.

In plaats daarvan richtte ik me op de strategie – ik dacht te weten wat de beste manier en tijdstip zou zijn om dit uit te voeren- en wilde F. daarvan overtuigen. Dat laat natuurlijk nogal weinig ruimte voor de ander. Wat niet heel handig is als je behoefte ook samenwerken is!

Open blik

Ik ben er nog niet uit hoe om te gaan met verwachtingen van gedragingen van anderen. Als je mensen langer kent, dan lijk je niet te ontkomen aan verwachtingen. Maar ja, dat lijkt ook wel erg op labels plakken en vast houden aan vooroordelen. Voorlopig houd ik me maar voor dat het belangrijk is te allen tijde een open blik te hebben, ook als je denkt te weten hoe de dingen gaan.

Heb je weleens onterechte verwachtingen van iemand?

Misschien vind je dit ook interessant: Loslaten van je eigen plan