Mijn huis is zeker niet het toonbeeld van een opgeruimd, schoon huis. Ik vind veel andere activiteiten leuker om te doen dan opruimen en schoonmaken. En hierin vinden levensgezel F. en ik elkaar moeiteloos, er is geen enkele sprake van dat de een de ander meetrekt in een vast schoonmaak-moment. Er wordt wel schoongemaakt en opgeruimd, maar meestal pas in tweede instantie. Want hoewel de acties schoonmaken en opruimen me niet aantrekken hou ik wel van opgeruimde oppervlakten die je tegemoet blinken.
Opruimregels en een beter milieu
Nu heb ik een paar dagen vrij waardoor er ook tijd was om wat op te ruimen en dingen weg te gooien. En het viel me op dat ik blijkbaar regels heb ontwikkeld aangaande het weggooien van spullen.
Zo gooi ik glas in de glasbak, papier in de papierbak. Batterijen en verf gaan naar de gemeentelijke afvalstraat. GFT-afval in de biobak. Ik heb ook uitgezocht wat er wel en niet in de biobak zou mogen. Ik hergebruik plastic zakken zoveel mogelijk. Ja, de Postbus 51 campagne Een beter mileu begint bij je zelf heeft een blijvende indruk heeft gemaakt!
Voor de meeste zaken die ik op dagelijkse basis verbruik en die daarna weg gegooid worden heb ik een idee waar/hoe het item het “best” weggegooid kan worden. Dat is niet het geval bij zaken die ik gebruik tot ze op zijn, zoals hoofdkussens, een hand kapotte snoertjes van opladers of een stapel uitgelezen boeken. Ik heb niet zo’n moeite met het beantwoorden van de Marie Kondo-vraag “Does it spark joy?”, maar wel met het gedeelte dat erna komt: “Wat doe ik met al die dingen die ik niet meer in huis wil hebben?”
Wat maakt het ingewikkeld?
Ik merk dat er dan verschillende vragen gaan spelen, die het mij moeilijk maken lekker snel dingen weg te doen. Heeft iemand anders er nog wat aan? Dan kan het naar de kringloopwinkel. Maar wanneer heeft iemand er nog iets aan? Die vragen komen denk ik voort uit het zorgvuldig willen omgaan met mijn omgeving/ het milieu. Als ik met kleine aanpassingen een verschil kan maken dan wil ik dat niet laten. Maar welke handeling heeft nu echt nut? En, zeker als ik kijk naar het grotere geheel, naar alle acties die plaatsvinden op de aarde, hoe zinnig is het me af te vragen of ik sokken met gaten eerst was en dan in de textielbak gooi of ongewassen bij het gewone vuilnis gooi? Uit deze vragen spreekt een behoefte aan duidelijkheid rond “het goede doen”.
Ook speelt mee dat de glas-,textiel- en papierbak heel dichtbij zijn, maar de kringloopwinkel wat minder. Daarheen gaan kost tijd en kan alleen op bepaalde tijden. Dat ervaar ik als gedoe. Dat dit meeweegt duidt op behoefte aan gemak.
Ik de eerste zin van deze alinea schrijf ik “lekker snel dingen weg doen”, dus ik heb ook behoefte aan snelheid: áls ik dan begin, dan wil ik het ook binnen afzienbare tijd afgerond hebben!
Omdat ik naast afronding ook behoefte heb aan zelfzorg en compassie met mezelf is er tijdens zo’n opruimactie ook wel een moment waarop ik denk: Oké, dit gaat naar de kringloop en dit in de vuilnisbak. Misschien zou ik morgen een andere keuze maken, maar dit is goed voor nu. Laat ik het niet te ingewikkeld maken. Eindig ik gelukkig toch in een opgeruimder huis dan ik begon.
Wat maak jij voor jezelf ingewikkeld en welke behoeften zitten daarachter?
Misschien vind je dit ook interessant: Normen