Sommige maatschappelijke discussies maken me onrustig. Het debat rond de klimaatcrisis is er zo een.
Het is niet alleen het idee dat we in een klimaatcrisis zijn beland dat me onrustig maakt, het is ook de manier waarop het debat gevoerd wordt.
Dat komt door verschillende dingen:
Stelligheid
De stelligheid waarmee het debat gevoerd wordt. Blijkbaar weten we zeker dat de wereld aan het vergaan is. En MOETEN we iets doen om de klimaatcrisis tegen te gaan. Er worden regels opgelegd onder het mom van “iets goeds”, namelijk behoud van de aarde. Daar kan je toch niet tegen zijn?
Ik zie wel dat er veranderingen in het klimaat plaatsvinden, maar ik ben er niet over uit hoe erg dat is. Vraag me of de aarde zonder ons niet ook zou veranderen. En of er nog andere factoren zijn die het voortbestaan van de aarde bedreigen, een meteoor bijvoorbeeld. Het aandragen van cijfers die het één dan wel het ander aantonen heeft op dit moment op mij een irriterende werking. Als ik artikelen lees over klimaatverandering bekruipt mij regelmatig het gevoel een bepaalde richting in geduwd te worden.
Mijn behoeftes liggen rond autonomie: ruimte om een eigen mening te vormen en ruimte voor het niet weten. Behoefte aan betrouwbaarheid van gegevens. Behoefte aan ruimte om af te wijken van de norm.
Schuld
Dat er één grote schuldige wordt aangewezen; in dit geval- wijzelf- de mensheid staat me ook tegen. Ik probeer los te komen van schuld en goed/fout denken. Dit helpt daar niet bij. Daarnaast bezorgd het idee dat wij de grote schuldige zijn mij ongemak én wordt latent schuldgevoel aangewakkerd. In de samenleving leeft dat beeld ook denk ik, onder andere als vliegschaamte.
Mijn behoefte liggen hier rond geruststelling dat niet alles wat ik hier op aarde doe ons dood-en-verderf brengt en behoefte aan veiligheid. Ook zou ik graag ruimte krijgen om te doen of te laten wat ik goed acht.
Het helpt wel om met wat afstand naar mijn ongemak rond het klimaatdebat te kijken. De behoefte aan autonomie speelt weer een belangrijke rol. Daarnaast is behoefte aan veiligheid ook een hele wezenlijke. Ik kan me voorstellen dat die voor klimaatactivisten een heel belangrijke drijfveer kan zijn om in actie te komen voor het klimaat.
Welke discussies maken jou ongemakkelijk en waarom?
Misschien vind je dit ook interessant: Ik voel me blij, omdat…