Deze week werd ik me ervan bewust dat ik handelde naar door mij geïnternaliseerde normen. Het ging om normen die ik me goed eigen heb gemaakt. Die niet noodzakelijker wijs door anderen gedeeld worden, maar die ik zelf belang toeken. Ze zitten als gegoten en ik zet ze te pas en te onpas in. Zelfs zonder er over na te hoeven denken. In dit geval was ik me er terdege van bewust dat ik bepaalde normen te onpas inzette. Maar het duurde wel even om ze los te laten.
Geïnternaliseerde normen?
Volgens wikipedia zijn normen concrete richtlijnen voor het handelen. Ze regelen het dagelijks sociale verkeer. Internalisering is volgens wiki het proces waarbij mensen zich bepaalde sociale regels eigen maken. Zodat deze regels na verloop van tijd niet langer worden beschouwd als van buitenaf opgelegde voorschriften, maar als richtlijnen die men zelf heeft gekozen.
Het is lekker overzichtelijk en handig in het sociale verkeer als je min of meer dezelfde normen hebt als de anderen die zich in je sociale omgeving bevinden. Maar het kan ook zijn dat je je normen eigen maakt die helemaal niet zo goed bij jou passen. Of dat je er nog een schepje bovenop doet. Sommige normen kunnen je enorm beperken. En je tegenhouden om iets te doen wat je graag wilt. Het kan dan innerlijk een hele strijd zijn om wél aan je behoeften gehoor te geven en te doen wat je graag wilt.
Normen helpen je niet altijd
Eerder deze maand nam ik een massage. Ik liep al een paar weken met meer en meer gespannen opgestrokken schouders. Of zoals de masseur zei: “Als een schildpad.”
Direct na de massage was dat weg en voelde het schoudergebied heerlijk ontspannen. Mijn eerste gedachte was dan ook: “Ah, dit wil ik gauw weer!”
Direct nadat ik me bewust werd van deze wens volgde gedachten als: “Nee, dat is onzin, dat is veel te snel, veel te duur, is dat nodig?”
Dit zijn gedachten die niet helpen bij het maken van een nieuwe massage-afspraak natuurlijk.
Ik herkende ze als zelfopgelegde normen. En bedacht me dat deze normen vast ook wel eens van pas komen. Maar wie zegt dat je niet meteen een nieuwe afspraak kan maken om iets te doen waar je je heerlijk door voelt? Of dat wanneer je het geld ervoor opzij hebt gezet, je tóch geen geld mag uitgeven aan je goed voelen, ook al staat het op je rekening. En waarom zou het eigenlijk niet nodig of zelfs onzin zijn om je goed te voelen?
Normen kunnen hardnekkig zijn
De realisatie dat deze normen me in dit geval niet hielpen bleek toch niet hetzelfde als lóslaten van de zelfopgelegde normen. Pas toen er later in de week iets gebeurde waardoor mijn schouders duidelijk veel vaster kwamen te zitten kon ik die gedachten aan de kant zetten en heb ik een nieuwe massage-afspraak gemaakt.
Interessant dat het zoveel moeite kan kosten om je los te maken van regels die vooral in je eigen hoofd bestaan.
Aan welke normen denk jij je te moeten houden?
Misschien vind je dit ook interessant: Plichtsbesef.