“Dat is helemaal niet wat er gebeurde, zo ging het helemaal niet!” Ken je die gedachte?
Je hoort iemand vertellen over een situatie waar jij ook was, maar de weergave van wat je hoort is anders dan jij je herinnert dat er is voorgevallen. Eerdere belevenissen, indrukken, overtuigingen en emoties van het moment kunnen ervoor zorgen dat iemand een zelfde situatie heel anders beleefd dan jij dat doet.
Gelijk hebben of gelukkig zijn?
Ik vind het altijd bijzonder en wonderlijk als dat gebeurd. En soms ook wel frustrerend. Bijvoorbeeld wanneer mijn beeld niet gedeeld blijkt te worden en ik op dat moment heel graag “gelijk” heb. Tja, dat is volgens de theorie van verbindende communicatie niet erg verbindend. Ik weet het, toch komt het voor.
Het zet me ook aan het denken. Over “mijn” kijk op de zaak, en dat kan wel weer waardevol zijn. Ik probeer dan te achterhalen welke eerdere ervaringen, of gevoelens van dat moment maken dat ik op die manier naar een situatie kijk.
Hoeveel gelijk ik ook zou willen hebben; mijn visie is ook maar één van de vele. En mijn visie is natuurlijk niet waardevoller, of meer wáár dan die van een ander. Gelijk hebben of gelukkig zijn is niet voor niets de titel van een boek van Marshall B. Rosenberg, grondlegger van Verbindende communicatie.
Parafraseren
Wanneer je vast loopt in een gesprek over een voorval waarbij je elk een andere waarheid ziet. Dan kan het helpen om terug te grijpen op een beschrijving van zo zuiver mogelijke waarneming. Dus een zo precies mogelijke objectieve beschrijving van wat er volgens jou gebeurde. En dan te vragen hoe de ander het zich herinnerd. Waarna je kan terug geven wat je hoort dat de ander zegt. Vervolgens kun je vragen of jouw beschrijving van wat je de ander dacht te horen zeggen, ook is wat de ander bedoelde. Dat geeft diegene dan weer de mogelijkheid om – als dat nodig is- nog duidelijker of specifieker te beschrijven wat die bedoelde. In verbindende communicatie heet de techniek om te herhalen wat je een ander hoort zeggen parafraseren. Herhalen wat een ander zegt kan je letterlijk doen. Dus de woorden van de ander precies zoals jij je herinnert ze gehoord te hebben te herhalen. De ander zal zich dan echt gehoord voelen. En dat geeft ruimte om van elkaar te horen wat de verschillende belevingen van een situatie zijn.
Wat ook kan
Je kunt natuurlijk ook simpelweg benoemen dat jij een heel andere beleving van de situatie hebt, of dat je er andere herinneringen aan hebt. Dat geeft die ruimte ook.
Hoe ga jij om met zo’n verschil van beleving?
Misschien vind je dit ook interessant: Empathisch gesprek: reageren deel 2