Er zijn meer dan twee mensen op de wereld. Dit gegeven zal niet als een verrassing komen. In verbindende communicatie is dit wel een gegeven dat je kan helpen anders naar een probleem / mogelijke oplossing te kijken. Althans zo ervaar ik het. Het was dan ook in de context van verbindende communicatie dat ik hier een inzicht over ervoer. Ik weet alleen niet meer waar ik het heb opgedaan.
Hoezo dat?
Waarom is het handig je bewust te zijn dat er meer dan twee personen op de aarde zijn? Nou, soms wil je iets. En denk je dit het snelst of makkelijkste te kunnen bereiken door precies die ene persoon om hulp te vragen. Je weet hoe diegene is, je hebt vertrouwen in haar werkwijze. En, niet onbelangrijk je weet dat als het mogelijk is, ze voor je klaar staat. Dat alles kan er voor zorgen dat je denkt: Zij is de ideale persoon om dit aan te vragen. Als ik het haar vraag dan komt er iets “goeds” uit. En de kans is groot dat ze me gaat helpen. Deze gedachten zijn gebaseerd op aannames en positieve ervaringen uit het verleden. En natuurlijk is het fijn om samen te werken met iemand die je goed kent en die je kunt vertrouwen.
Wat is er tegen?
Er is eigenlijk niet zoveel tegen. Het kan er echter wel voor zorgen dat je enigszins met oogkleppen op bezig bent. Je gaat er onbewust vanuit dat er één goede oplossing is.
Wat er ook gebeurt is dat je door jou niet aangeboorde kwaliteiten van anderen over het hoofd ziet. Misschien heb je die anderen zelfs het label ongeschikt voor deze hulp gegeven. Het kan dan zijn dat je het jezelf onnodig moeilijk maakt vanuit het idee: Ik vraag hulp aan deze ene persoon, die zegt nee, en nu kan het hele plan niet doorgaan. Terwijl het plan misschien wél kan doorgaan met hulp van iemand anders. Iemand die zich buiten je gedroomde oplossing bevindt. En waarbij je niet goed weet wat je kan verwachten. Qua resultaat van de hulp, maar misschien ook qua reactie op het verzoek.
Overigens kan het best dat er heel goede reden hebt om iets aan een beperkt groepje mensen te vragen. Het kan verhelderend zijn om je af te vragen waarom je je beperkt tot een select groepje. Misschien concludeer je wel dat dat prima is, of dat er toch ruimte is om te experimenteren met je hulp-vraag.
Het inzicht
Mijn eerste reactie op het horen het gegeven er zijn meer dan twee mensen op de wereld, was “Ja, tuurlijk, weet ik ook wel.” Maar direct erna dacht ik: “Hm, ik gedraag me soms wel of ik alles weet van of over kwaliteiten van anderen en hun bereidheid te helpen”. En wat heerlijk dat er eigenlijk best veel mensen op de wereld zijn waar ik een beroep op zou kunnen doen, als ik dat zou doen En wat een heerlijk idee ook om de regie af en toe los te laten en te kijken wat er kan ontstaan als ik iemand iets vraagt aan wie ik dat eerder niet deed.
Wat doet de gedachte “Er zijn meer mensen dan die ene andere aan wie je hulp kunt vragen” met jou?
Misschien vind je dit ook interessant: Loslaten van je eigen plan