Eerder schreef ik een reeksje over het voeren van een empathisch gesprek. Ik schreef onder andere het volgende: Empathisch reageren doe je simpelweg door je te verplaatsen in gevoelens en behoefte van de ander. Die mening ben ik nog steeds toegedaan, maar de laatste weken merk ik dat ik in gesprekken minder vaak empathisch reageer dan ik zou willen.
En, hoe voelt dat?
Welke gevoelens en behoeften heb ik bij de realisatie dat ik minder vaak empathisch reageer dan ik zou willen?
Ik voel me verdrietig, omdat ik verlang naar echt contact. Nu heb het idee dat ik kansen hierop laat liggen. Ik voel me gefrustreerd omdat ik het graag anders zou zien, ik zou graag in staat zijn meer empathisch te reageren dan nu het geval is. En liefst vanuit een (nog te verwerven) automatisme.
Ik voel me ook ongemakkelijk omdat ik behoefte heb aan resultaat. En enigszins teleurgesteld in mezelf omdat ik niet méér voortuitgang heb gemaakt dan ik graag zou willen.
Ik voel me ook vastberaden, omdat ik graag die verandering naar meer automatisch empathisch reageren wil maken. Nu ik dit zo opschrijf voel ik ook mededogen voor mezelf. Als ik de situaties voor me haal waarin ik liever anders had gereageerd, dan zie ik die situaties als mogelijkheden om van te leren, niet als situaties waarin ik iets verkeerd heb gedaan. Ik voel ook vertrouwen, omdat ik vanuit ga dat als ik iets meer tijd neem in gesprekken dat gaat lukken, waarmee behoefte aan vooruitgang hopelijk vervuld zal worden.
Oorzaak en gevolg
Ha, iets meer tijd nemen, zoals ik hierboven schrijf. Ik voel me niet zozeer onrustig of gestrest maar de afgelopen paar weken waren wel erg gevuld met activiteiten. Ik realiseer me dat naar iemand luisteren ook tijd in beslag neemt. En bij uitstek iets is waarvoor je ook ruimte en energie moet hebben. Misschien schoot de balans een beetje te veel door naar het volgen van een agenda en uitvoeren van acties, waardoor ik wat minder tijd en energie had te besteden aan empathisch reageren. Ik neem me voor meer rustmomenten in de dag te organiseren zodat er ook tijd en energie overblijft om empathisch naar anderen te zijn.
Hoe gaat empatisch reageren jou af?
Misschien vind je dit ook interessant: Empatisch gesprek: reageren deel 1; Empathisch gesprek: reageren deel 2