In de blog Een verzoek doen beschrijf ik hoe een verzoek er volgens verbindende communicatie uit ziet.
Het doen van een verzoek wordt echt nog vooraf gegaan door het voorbereiden ervan. Tenminste dat kan ik sterk aanraden. Anders is er een gerede kans dat je het antwoord schuldig moet blijven wanneer de ander op je verzoek reageert met een “Uh, ik begrijp je niet, wat wil je nu eigenlijk precies?”.
Daarom vandaag aandacht voor het voorbereiden van een verzoek.
Stap 1: Neem de tijd
Neem de tijd om stil te staan bij wat je een ander zou willen vragen. Trek je ergens terug waar je even niet gestoord kunt worden. Vijf of tien minuten kan al genoeg zijn. Eventueel kun je een timer zetten, als het je helpt.
Stap 2: Voel
Haal een aantal keer diep en rustig adem. Ontspan je. Of als dat niet lukt: voel waar de spanning zit. Maak je je ergens zorgen over? Voel je dat in je lijf? Probeer het gevoel dat daarbij op komt te benoemen. Laat gedachten over een situatie zoveel mogelijk los. Blijf zoveel mogelijk bij jezelf en wat je voelt. Probeer weg te blijven van quasi-gevoelens.
Stap 3: Benoem je behoefte
Geef woorden aan wat je graag zou willen. Het kost misschien wat moeite en tijd om concreet te maken wat je zou willen. Wil je hulp, ruimte of respect van een bepaalde persoon? Bedenk dan dat deze woorden voor iedereen iets anders kunnen betekenen. Hoe ziet de hulp, ruimte of respect er voor jou uit, in relatie tot deze persoon. Wil je graag dat je partner 1x in de week de boodschappen doet, of de kinderen van de opvang haalt, zodat jij ruimte hebt om te gaan hardlopen? Of voel je je meer geholpen als je huisgenoot elke dag de vaatwasser inruimt?
Stap 4: Formuleer het verzoek
Na je weet wat je gevoelens zijn en wat je graag zou willen ben je klaar op je verzoek te doen. Formuleer je verzoek in positieve bewoordingen. Vermijd te zeggen wat je niet wil. Benoem datgene dat je wilt bereiken en wat je van de ander nodig hebt. Dan kan de ander rustig bedenken of die daaraan zou kunnen voldoen.
Tenslotte
Bedenk wel dat je een verzoek doet. En ook al formuleer je die volgens verbindende communicatie, er is geen garantie is dat de ander exact aan je verzoek tegemoet zal komen. Misschien blijkt in het gesprek dat het onhaalbaar is voor je partner om de kinderen van de opvang te halen. Maar nu het gesprek gestart is blijkt je partner je met iets anders te kunnen ontlasten, waardoor je toch ruimte krijgt op te gaan hardlopen. In dat geval heeft je verzoek misschien niet opgeleverd wat je concreet hebt voorgesteld. Maar het zou zomaar kunnen dat doordat je goed hebt aangeven wat je graag wilde en waaróm je partner je toch graag tegemoet wilde komen. En de ruimte zou er mogen bij het doen van een verzoek, het stellen van een vraag. Het is tenslotte geen eis!
Neem jij de tijd om na te gaan wat je nodig hebt van een ander?
Dit vind je misschien ook interessant: Quasi-gevoelens