Durf – het vervolg

In de vorige blog schreef ik dat ik het woord durf niet terug zag in de diverse lijsten met gevoelens en behoeften die ik ken van verbindende communicatie. En ook dat ik moed niet terug zag. Tussen het moment van schrijven van de vorige blog en het schrijven van deze blog had ik een afspraak met een verbindende communicatie-maatje. En terwijl we zaten te praten viel haar oog op de behoeftenlijst die ze van Hester Macrander had gekregen.
En wat stond daar, onder het thema vervulling? Juist: moed!

Moed blijkt een behoefte

Mmm, moed kan gezien worden als een behoefte. Oké, deze ontdekking voelt wat ongemakkelijk, want hoe zit het dán? Ik heb behoefte aan meer duidelijkheid. Wil graag voor mezelf duidelijk hebben wat dit woord betekent. Het nieuwe startpunt is dat moed een behoefte is en dat het past onder het thema vervulling. Vorige keer schreef ik dat moed misschien te maken heeft met tweestijd. Omdat op ensie te lezen is dat durf betekent: iets kunnen doen wat nuttig is maar ook gevaarlijk.  En moed is volgens Van Dale een ander woord voor durf. Met mijn verbindende communicatiebril op herkende ik dat, je kunt tegenstrijdige behoeften ervaren.

Durf is moed en betekent…..

Nu lijkt de betekenis van de behoefte moed of durf me: “het vermogen om iets aan te gaan waarvan je verwacht dat het in eerste instantie een onprettig gevoel zal geven, wat in een later stadium naar verwachting iets positiefs gaat opleveren.” Deze definitie geeft ook weer ruimte voor het idee dat je tegenstrijdige behoeften kunt ervaren. Zoals de behoefte leren, die mogelijk met ongemak gepaard gaat omdat leren nu eenmaal niet vanzelf gaat. Dat past ook wel bij het overkoepelende thema vervulling.

Nou, ik ben benieuwd hoelang het duurt voor dit inzicht door een nieuwe ervaring wordt gewijzigd!

Wat zijn jouw associaties bij de woorden durf en moed?

Dit vind je misschien ook interessant: Durf