Ik ben zeer bekend met de uitdrukking “Dan máák je maar zin.” Een uitdrukking die geen blijk geeft van empathie. Het geeft vooral aan dat iemand heeft bedacht dat iets op een bepaalde manier, op een bepaald moment moet gebeuren. Niks mee te maken dat je daar geen zin, tijd of behoefte aan hebt, het zal gebeuren, op dat tijdstip, en je doet mee of je nou wil of niet. Inmiddels heb ik de overtuiging dat de gedachte dan maak je maar zin niet bijdraagt aan een fijn leven. Sterker, ik zie er een mooi voorbeeld in van het tegenovergestelde van verbindende communicatie. Het geeft geen ruimte voor wat er…
-
-
De “ja” achter een “nee”
Het komt vast wel eens voor dat je iemand iets vraagt en dat de ander niet aan dat verzoek kan of wil voldoen. In dat geval zal diegene dus nee zeggen op je verzoek. Of, dat jou iets gevraagd wordt waarvan je denkt; “Nee, daar heb ik niet zo’n zin in op dit moment” en zeg je nee op het verzoek. Het is ontzettend leerzaam om je bewust te zijn van wat er tegenover de nee staat. Wat je ja achter je nee is. Het idee hierbij is dat iemand meestal een goede reden heeft om nee te zeggen tegen een verzoek. En die goede reden is doorgaans iets waar…
-
Iets verzoeken of iets eisen?
Als je iemand iets verzoekt, iets vraagt, vraag je dan ook iets? Ik bedoel; mag de ander zelf beslissen hoe om te gaan met je vraag. En behoort een nee ook tot de mogelijkheden, of verwacht je dat de ander aan jouw vraag zal voldoen, zuiver en alleen omdat je het vraagt? Toen ik hier over nadacht kwam ik tot de conclusie dat ik mijn omgeving toch behoorlijk wat vragen stelde met – in mijn optiek- maar één goed, gewenst antwoord. Wil je de vloer vegen? Kunnen we vanmiddag overleggen? Drie keer raden wat het door mij gewenste antwoord op deze vragen was. Nu is het zo dat wanneer de ander hoort…