Sommige maatschappelijke discussies maken me onrustig. Het debat rond de klimaatcrisis is er zo een.Het is niet alleen het idee dat we in een klimaatcrisis zijn beland dat me onrustig maakt, het is ook de manier waarop het debat gevoerd wordt. Dat komt door verschillende dingen: Stelligheid De stelligheid waarmee het debat gevoerd wordt. Blijkbaar weten we zeker dat de wereld aan het vergaan is. En MOETEN we iets doen om de klimaatcrisis tegen te gaan. Er worden regels opgelegd onder het mom van “iets goeds”, namelijk behoud van de aarde. Daar kan je toch niet tegen zijn? Ik zie wel dat er veranderingen in het klimaat plaatsvinden, maar ik…
-
-
Werkdruk?
Eerder deze week was ik in gesprek met een vriendin. En erna besefte ik dat met name de afgelopen 1,5 maand mijn werkdagen een beetje te gevuld waren. Ik nam nauwelijks tijd voor fatsoenlijke pauzes. Tussen de middag eten lukte nog net. Momentjes voor reflectie die ik doorgaans elk dagdeel wel even kort neem, of een thee-pauze kwamen er ook niet van. Waarom eigenlijk niet? Voelde ik druk vanuit mijn werkgever? Nee. Voelde ik druk vanuit collega’s? Nou dat ook niet. Eerder dit jaar startte er een nieuw project waar ik veel zin in had, het blijkt ook erg leuk. Het team, het onderwerp, de werkmethode: allemaal leuk en inspirerend.…
-
Empathisch reageren, lukt dat een beetje?
Eerder schreef ik een reeksje over het voeren van een empathisch gesprek. Ik schreef onder andere het volgende: Empathisch reageren doe je simpelweg door je te verplaatsen in gevoelens en behoefte van de ander. Die mening ben ik nog steeds toegedaan, maar de laatste weken merk ik dat ik in gesprekken minder vaak empathisch reageer dan ik zou willen. En, hoe voelt dat? Welke gevoelens en behoeften heb ik bij de realisatie dat ik minder vaak empathisch reageer dan ik zou willen? Ik voel me verdrietig, omdat ik verlang naar echt contact. Nu heb het idee dat ik kansen hierop laat liggen. Ik voel me gefrustreerd omdat ik het graag…
-
Een vervelende verkeerssituatie
Onlangs had ik een vervelende ervaring in het verkeer. Er na was ik zodanig geïrriteerd, dat ik F. die thuis rustig achter zijn computer zat, toeriep: “Dit heeft helemaal niks met jou te maken maar ik had net een stomme ervaring op de fiets. Ik moet het even kwijt.” En vervolgde op luide toon mijn verhaal. Om het compleet te maken schudde ik ook wat oordelen over de brommerrijder uit mijn mouw. F. liet mij begaan wat aardig was, maar onderwijl vroeg ik me wel af waarom ik zo boos was en waarom ik zo geraakt was. Ik dacht dat het wel een goed begin zou kunnen zijn als ik…
-
Achter je irritatie zit…
Wat irritatie je kan brengen is inzicht in onvervulde behoeften
-
Empathisch gesprek: reageren deel 2
Dit is de derde blog van een korte reeks over hoe je een empathisch gesprek kunt voeren. Onder aan dit bericht vind je links naar de rest van de reeks. In de vorige blog heb ik beschreven hoe we meestal reageren. En dat deze manieren empathisch aanwezig zijn in de weg zitten. Deze keer zal ik beschrijven hoe je op een meer empathische manier kunt reageren.Hiervoor heb je maar twee vaardigheden nodig: parafraseren en gissen naar gevoelens en behoeften. Parafraseren Empathisch reageren doe je simpelweg door je te verplaatsen in gevoelens en behoefte van de ander. Dit kun je doen door in te gaan op hetgeen de ander net gezegd…
-
Wat maken we een drama!
Dit weekend keek ik een serie en zag dat communiceren op een niet verbindende manier vooral zorgt voor veel drama. En dat drama vooral zit in onvermogen goed te communiceren over wat we ten diepste willen en voelen.
-
Quasi-gevoelens
Quasi-gevoelens zijn woorden die in het dagelijks leven veel gebruikt worden om een gevoel uit te drukken, terwijl ze dat niet doen. We betrekken er acties van anderen bij. Vaak zijn het woorden die de zeggenschap over je eigen leven uit handen geven aan personen buiten jezelf.
-
Oordelen en zelfverwijt
Pfoe ik merk dat ik deze week bij het schrijven van een nieuwe blog me vooral situaties voor de geest haal van dingen die ik in communicatie graag anders had willen doen. En dat kan hartstikke goed zijn in het kader van groei en leren, maar ik merk dat ik een beetje blijf steken in het oordeel of verwachting dat ik het beter had moeten doen.Zo vind ik dat ik in bepaalde situaties minder oordelend had kunnen zijn, of minder eisen had kunnen stellen bij het stellen van een vraag. Om het compleet te maken gooi ik er ook nog wat zelfverwijt tegen aan. Want waarom lukt het niet de…
-
Huiswerk maken
In de comments van het vorige bericht geeft een lezer aan dat hij meestal vrij direct en spontaan reageert op situaties: “dus zonder eerst stil te staan om te begrijpen waar het precies omgaat”. Ik denk dat meer mensen, ikzelf incluis, dat wel kunnen herkennen. Het steeds terugkerende pleidooi om stil te staan bij je gevoel en behoefte is denk ik niet voor niks terugkerend. En is ook niet alleen voorbehouden aan het model van verbindende communicatie. Er zijn meerdere methodes die ervoor pleiten om van tijd tot tijd wat zelfonderzoek te doen. Huiswerk? Ik vergelijk het stilstaan bij je gevoel en behoefte maar even met je huiswerk maken. Door…