Het nemen van bewuste beslissingen zorgt voor een leuker leven. Tenminste dat is mijn ervaring. In verbindende communicatie is het nagaan hoe je je eigen leven – of dat van iemand anders- kunt verrijken een belangrijk element.
Hoe doe je dat?
Hoe neem je beslissingen die leiden tot een leuker leven? Om te beginnen is het nodig te weten wat iemands leven verrijkt: wat kan iemands leven leuker kan maken dan het nu is. Dat vraagt dus enig inzicht in de ander, of in jezelf. Een weg daarnaar toe is natuurlijk jezelf of de ander blijven vragen waar zij zin in heeft, hoe je haar dag leuker kunt maken. En vooral: niets doen omdat het moet. Als je iets doet omdat je denkt dat het moet is het handig om na te gaan waarom jij denkt dat het moet. Misschien vervuld het wel een verlangen op de langere termijn? Dan ga je misschien toch naar dat familiefeestje of de buurtvergadering als je niet zo’n zin hebt op dat moment, maar ga je omdat je betrokken wil zijn bij je familie of de buurt.
Hoe ziet dat er in de praktijk uit?
Hoe ziet het nemen van een bewuste beslissing er in de praktijk uit? Voor mij is zingeving en ergens een bijdrage aankunnen leveren heel belangrijk. Liefst samen met een groepje mensen. Ik hou ervan om buiten te zijn en verwonder me graag over van alles, onder andere de natuur. Aldus ben ik aangesloten bij een natuurorganisatie. Daar vroegen ze iemand voor een bureauklusje voor een paar uur per maand. Mijn eerste gedachte was dat ik dat wel zou kunnen doen. Die paar uurtjes, zoveel is dat niet. En help ik de organisatie mooi uit de brand. Deze twee redenen houden verband met mijn verlangen naar zingeving en bijdrage leveren.
In tweede instantie stelde ik me voor wat dat klusje in de praktijk ongeveer zou inhouden. En bij de eerste stap (aanmeldingen bekijken in mailprogramma) bedacht ik me: “Dit wil ik helemaal niet doen!” Ik wil lekker naar buiten voor deze organisatie maar niet als terugkerende taak mailtjes beantwoorden. ” Ik kwam er dus achter dat niet alles wat ik belangrijk vind hiermee wordt vervuld. En dat de tijd die ik voor deze organisatie binnen zit achter een pc, tijd is die ik niet buiten en/of samen met anderen kan doorbrengen.
Het maffe was dat er een ander innerlijk stemmetje aanging dat liet weten dat ik dit best zou kunnen doen omdat het niet veel tijd kost en ik anderen ermee help. Duidelijk een advocaat van die eerste twee behoeften. Ik herinnerde mij echter ook de uitspraak die ik eens las dat er meer mensen op de wereld zijn om iets aan te vragen, of om iets op te lossen. En daaruit trok ik de conclusie dat ik niet per se degene hoeft te zijn die deze taak op zich neemt Misschien is er wel iemand die dit een heel leuke taak vind. Ik heb me dus niet aangemeld.
Het resultaat van al die bewuste belissingen
Na een tijdje merk je resultaat van de bewuste beslissingen. Komende tijd heb ik bijvoorbeeld op een flink aantal aaneengesloten dagen één of meerdere afspraken per dag, naast mijn werk. Nu ik een tijdje geoefend ben ik het nemen van bewuste beslissingen, doe ik vooral dingen die ik leuk en belangrijk vind. Afgewisseld met een portie niksen. En merk ik dat ik uitkijk naar alle geplande activiteiten, of op z’n minst nieuwsgierig ben naar het verloop ervan. Dat maakt dat ik zin heb in de dingen die in mijn agenda staan. En dat is natuurlijk alleen maar leuk.
Misschien vind je dit allemaal een beetje te denkerig. Je kunt ook gewoon doen waar je zin in hebt, en waar je blij van wordt. Dat is ook heel goede wegwijzer!
Hoe neem jij beslissingen?
Misschien vind je dit ook interessant: Er zijn meer dan twee mensen…