Achter je irritatie zit…

Achter je irritatie zit… een onvervulde behoefte.
Afgelopen week heb ik een nieuwe jas gekocht. Ik was vergeten dat bij het afrekenen van kleding bij deze winkel – of misschien specifiek bij deze winkelmedewerker- je ongevraagd advies krijgt over hoe je het nieuwe kledingstuk het best kan wassen. Er ontspon zich een gesprek.
Op mijn “Hallo, ik wil deze graag afrekenen” reageerde de winkelmedewerker met “Oké, je weet hoe je de jas moet wassen?” Ik dacht: ik heb slechte ervaringen met het wassen van jassen, ik wil deze jas niet wassen. Dus ik zei: “Ik was niet van plan de jas te wassen”. “Nou, hernam de medewerker zich, “ik zou het wel doen. De jas wordt extra waterafstotend en gaat langer mee.” Ik reageerde met “Dat is niet mijn ervaring, de jas die ik nu aan heb is gewassen met zo’n techno-wasmiddel en behandeld met waterafstotendmiddel, maar is niet meer waterdicht en heeft rare vlekken, vind ik zelf. Vandaar een nieuwe jas.” Ik merkte dat ik niet erg genegen was het advies aan te nemen. Dat had natuurlijk best gekund, het advies aannemen en vervolgens naast me neerleggen. Maar het lukte me niet.

Sterker nog…

Ik vertelde een vriendin over deze ervaring, en toen ik mezelf hoorde zeggen: “Het is net alsof je bij de bakker een brood koopt en dat de medewerker dan zegt: “Weet je welk beleg hier lekker bij past?”- vroeg ik me af waarom dit me dwars zat. Een waarom het me eigenlijk niet gelukt was, dat advies gewoon aannemen.
En dus ging ik bij mezelf te rade wat mijn behoeften en gevoelens waren bij dat gesprek. Soms lukt het me vrij snel zonder hulpmiddelen, maar soms gebruik ik daar de gevoelens en behoefte kaartjes van de Verbindingsfirma bij. Dat deed ik deze keer. Je kijkt dan door de stapel met kaartjes waar een gevoel op staat en gaat na of dit gevoel voor jou passend is. En wat bleek?

Wat er in mij leefde

De gevoelens die er in mij leefden waren:

• irritatie: Hé weer zo’n advies waar ik niet op zit te wachten,
• ongeduld: Ik wil alleen maar even afrekenen, kom op nou!
• chagrijnig: Ik heb hier geen zin in, en
• afkeer: Ik hoef geen advies;
  

Dat verbaasde me niet zo.
Iets meer verrast was ik toen ik op zoek ging naar de achterliggende behoeften. Ook hier ging ik door een stapel kaartjes, maar dan met behoeften er op. Ik ging er doorheen en blijkbaar had ik behoefte aan:

• respect: ik wil graag dat er rekening met mij gehouden wordt
• vertrouwen: ik wil er graag op vertrouwen dat ik in staat ben te zorgen voor producten die ik koop
• gelijkwaardigheid: alle meningen doen er toe
• autonomie: ik wil graag zelfstandig zijn, en zelf beslissen of ik hulp nodig heb

Ik denk dat ik met name autonomie miste in de uitwisseling bij de kassa. Verhelderd.

Is het voor jou helder wat je gevoelens duidelijk willen maken?

Misschien vind je dit ook interessant: Huiswerk maken